Rany przewlekłe – możliwość darmowych konsultacji i opieki!

Rany przewlekłe pomimo ciągłego rozwoju medycyny nadal utrzymują swoje miejsce w rankingu najczęściej występujących problemów medycznych i społecznych na całym świecie. Bezsprzecznie uznano je za problemy zdrowotne generujące wysokie koszty leczenia, wynikające z ich przewlekłości i częstości występowania.

Ranami przewlekłymi nazywamy trudno gojące się rany, które bez specjalistycznego leczenia nie są w stanie się zabliźnić.

JAK ZAKWALIFIKOWAĆ SIĘ DO PROGRAMU:

Rodzaje ran przewlekłych to:

• owrzodzenia żylne podudzi – ich powstawanie związane jest z zaburzeniami krążenia. W wyniku przewlekłej niewydolności układu żylnego kończyn dolnych, najczęściej na łydkach lub w okolicach kostek, powstają owrzodzenia. Mają one postać długo tworzących się, otwartych uszkodzeń skóry. Występują głównie u osób po 60. roku życia, ale zdarzają się też u osób młodszych.
• odleżyny – na tle długotrwałego lub powtarzającego się ucisku, tarcia lub obu tych czynników jednocześnie dochodzi do miejscowego uszkodzenia skóry i znajdującej się pod nią tkanki, a w konsekwencji do ich obumierania i ubytku. Najbardziej narażone na powstawanie odleżyn są osoby długotrwale unieruchomione, u których dochodzi do ciągłego ucisku tkanek miękkich. Odleżyny to rany niezwykle trudne do leczenia, dające wiele powikłań, prowadzące do martwicy tkanek, a w przypadkach skrajnych zaniedbań mogą nawet przyczynić się do zakażenia całego organizmu i śmierci. Ich powstawanie często może być wynikiem nieodpowiedniej troski o podopiecznego.
• zespół stopy cukrzycowej – to jedno z najpoważniejszych powikłań, które dotyka wielu diabetyków. Często zdarza się, że nawet leczenie nie przynosi rezultatów – wówczas chorzy skazani są na amputacje palców, większej części stopy lub całkowite jej usunięcie. Schorzenie następuje w wyniku uszkodzenia naczyń krwionośnych, które prowadzi do pogorszenia ukrwienia w stopie, a w rezultacie do jej niedotlenienia i martwicy. U chorego dochodzi do charakterystycznego zaburzenia czucia bólu w stopie, braku reakcji na zbyt wysoką temperaturę wody, w której moczy stopy, a także osłabienia odporności, które sprzyja szybkiemu rozwojowi zakażenia nawet przy drobnym skaleczeniu.

Inne rodzaje ran przewlekłych to:

• oparzenia (w tym termiczne, chemiczne),
• owrzodzenia nowotworowe (pozostawiają trudno gojące się rany).

Każda rana przewlekła, bez względu na rodzaj i rozległość, niesie ze sobą cierpienie fizyczne – z reguły jest to silny ból, ale powoduje również dyskomfort psychiczny, który wywołany jest m.in. nieprzyjemnym, ostrym zapachem wydostającym się z rany. Zapach ten jest następstwem zakażenia tkanek martwiczych skóry, tkanki podskórnej, a nawet mięśni i kości. W związku z tym podopieczni z takimi schorzeniami wstydzą się przebywać z innymi, czują się wyobcowani i samotni, czasami sami brzydzą się swoich ran i popadają w depresję.

OPIEKUNOWIE

W Polsce opiekę nad osobami w wieku podeszłym sprawują głównie członkowie rodziny. Często, pomimo dobrych chęci, obowiązek ten okazuje się ponad siły – np. gdy bierze je na swoje barki jedna osoba. Postęp medycyny sprawił, że żyjemy coraz dłużej. To triumf cywilizacji, ale i nie lada wyzwanie, bo gdy senior zaczyna wymagać opieki, obraz rodziny zmienia się całkowicie. To on staje się centrum, wokół niego wszystko oscyluje. Często oznacza to, że jeden z członków rodziny musi zmienić swoje życie, by móc się nim opiekować.

Opiekunowie często sami są cichymi pacjentami ze względu na życie we wzmożonym napięciu, konieczność odmiany dotychczasowego życia, braku czasu na urlop i funkcjonowaniu w stałym poczuciu obowiązku. Ciągłymi obawami, że nie podołają, a także cierpieniem związanym z patrzeniem na odchodzenie, stopniowo narastającą degradację osoby starszej, znoszeniem niezasłużonych pretensji z jej strony.

W psychologii stan ten nazywa się zespołem stresu opiekuna, czyli fizycznego, emocjonalnego i psychicznego wyczerpania. Główną przyczyną takiego stanu jest pozbawienie wsparcia ze strony innych osób i presja otoczenia na rzecz pełnego zaangażowania w obowiązki opiekuńcze. Dodatkowe frustracje wywołuje fakt, że opiekunowie często czują się niedoceniani i niezauważani przez osobę, której poświęcają swoje życie. Zdarza się, że osoba niesamodzielna jest wręcz negatywnie nastawiona do swojego opiekuna – to charakterystyczne szczególnie w przypadku chorób otępiennych. Dla opiekuna taka sytuacja jest niezwykle trudna i wpływa deprymująco na samopoczucie.

Mając powyższe na uwadze „Fundacja Ochrona Zdrowia, Opieka i Troska” postanowiła wprowadzić cykl projektów pod nazwą: Aktywni i niezależni , które będą wspierały obie strony w działaniach mających na celu profesjonalne wsparcie obu stron: seniorów i ich opiekunów.   Niniejsze zadanie publiczne będzie dotyczyło profilaktyki ran przewlekłych.